Największym miastem Nowogródczyzny nie był wcale gród Mickiewicza ale dwukrotnie większe pod względem liczby mieszkańców Baranowicze. To właśnie w tym mieście władze II Rzeczypospolitej zdecydowały wybudować stację radiową, która miała nadawać audycje na terenie całego województwa.
Stacja Polskiego Radia w Baranowiczach rozpoczęła swoją działalność 1 lipca 1938r. na fali 577 m. Redakcja mieściła się przy ul. Gabriela Narutowicza 72.
W budynku były dwa studia i pokoje redakcyjne. W kwietniu 1938 roku zamontowano urządzenia techniczne oraz postawiono dwa izolowane maszty.
Polska mapa radiofoniczna („Przegląd Elektrotechniczny”, 15 lipca 1937 roku)
Program stacji w Baranowiczach obejmował tematy zarówno lokalne, jak i o znaczeniu ogólnokrajowym. Pierwsza transmisja, która miała miejsce 31 lipca 1938 roku, była poświęcona uroczystościom „Dni Mickiewiczowskich” w Nowogródku. Jak pisała wówczas Gazeta Gdańska, podczas pierwszej lokalnej audycji nadano „reportaż malujący piękno Nowogródka i okolic”, Mszę świętą, pogadankę o przeszłości miasta i transmisję z posiedzenia „Dni Mickiewiczowskich”. Spikerka Maria Pszanowska wspominała: “Jeśli chodzi o programy, to było bardzo dużo Sienkiewicza książek – co drugą chyba niedzielę były takie piętnastominutowe recytacje wyjątków z literatury. U nas nie było teatru własnego, więc aktorzy u nas nie brali udziału”.
Kalendarz-przewodnik radiosłuchacza na rok 1939 pisał: “W niedzielę o godzinie 13:00-13:10 idą […] pogadanki z cyklu „Nasze wsie i miasteczka”, opowiadające o pracach i przemianach rozwojowych, jakie przechodzą wsie i miasteczka nowogródzkie i poleskie […] W poniedziałki – gospodynie mogą zawsze wysłuchać pogadanki z dziedziny kobiecego gospodarstwa domowego, we wtorki udziela porad i odpowiada na zapytania „skrzynkarz rolniczy” – miejscowy gospodarz p. Tadeusz Kułakowski. Co środę słyszy radiosłuchacz z Nowogródczyzny i Polesia pogadankę z cyklu „O Polsce”… a co czwartek zostaje wygłoszona pogadanka gospodarczo-rolnicza. Podobna pogadanka idzie i w piątek naprzemian z pogadanką „Sanitarną” dr B. Tomaszewskiego, a w sobotę młodzież wiejska słucha przy głośnikach w swych świetlicach recytacji arcydzieł literatury polskiej lub odpowiedniej „młodzieżowej” pogadanki.
Budynek radia w 2011r. (foto: Wikipedia)
Niestety, nie zachowały się jakiekolwiek nagrania lokalnych audycji z Baranowicz. Sporą część ramówki zajmowały audycje retransmitowane z Wilna i Warszawy.
W studiu spikerskim Maryla Konzalówna (sierpień 1939 roku)
Maryla Konzalówna i Stefan Sojecki byli spikerami. Do grona prelegentów należeli Zbigniew Cis-Bankiewicz (dyrektor stacji), Roman Horoszkiewicz oraz kapitan dr Tomaszewski. Zespół techniczny tworzyli inżynierowie: Jerzy Foltański, Roman Rogiński, Borys Niewiadomski, Teofil Terlecki i Adam Twaróg.
Stacja radiowa miała być przystosowana do celów wojskowych, jednakże plany pokrzyżował atak niemieckiego lotnictwa na Baranowicze 17 września 1939 r.
Władysław Boradyn
Fot. Wikipedia
