31 maja 1800 r. w Słonimiu zmarł Michał Kazimierz Ogiński herbu Oginiec – generał lejtnant, hetman wielki litewski, wojewoda wileński, kompozytor, poeta, uczestnik konfederacji barskiej. Niektórzy historycy przypisują mu autorstwo popularnego poloneza „Pożegnanie Ojczyzny”.
Michał Kazimierz Ogiński był wirtuozem gry na harfie, grał również na skrzypcach i klarnecie oraz komponował (na skrzypce i na fortepian). Założył operę i orkiestrę w Słonimiu, był także pisarzem, dramaturgiem i poetą. Jego muzyka przyniosła mu europejską sławę. Jak się przypuszcza wiele z polonezów powszechnie przypisywanych Michałowi Kleofasowi Ogińskiemu w rzeczywistości może być autorstwa Michała Kazimierza (prawdopodobnie jest nawet autorem popularnego poloneza a-moll nr 13 Pożegnanie Ojczyzny).
Anna Rosina Lisiewska, Portret księcia Michała Ogińskiego, 1755, Muzeum Historyczne w Sanoku (fot. szliachta.org)
Politycznie związany był z Familią Czartoryskich; w 1761 r. poślubił Aleksandrę z Czartoryskich, wdowę po Michale Antonim Sapiesze. Swego rywala, Józefa Sanguszkę, miał pokonać muzyką: podbił serce wybranki grając jej swoje kompozycje. Jak napisał o Ogińskim współcześnie mu żyjący Marcin Matuszewicz: “w cudzych krajach wiele amorów u najpierwszej dystynkcji dam praktykował, tak w tej sztuce bardzo jest wyćwiczony.”
Ogiński był typem oświeconego magnata. Doskonale gospodarował w swoich dobrach, wznosząc wiele fabryk i manufaktur. Prowadził rozległe prace melioracyjne (…osuszenie błot pińskich, poleskich, przez którą rozległość i ptak nie przeleciał, teraz milion rąk pracowitych wyżywić się może) i agrotechniczne. W znacznej części z własnych środków zbudował trakt pińsko-wołyński (Jego to dzieło, usypana grobla przez błota pińskie i poleskie, przejazd kilkadziesiąt mil skróciła z Polski do Litwy, a ztąd łatwiejszy handel dwóm narodom podała), w latach 1765–1783 Kanał Ogińskiego łączący Niemen z Dnieprem, a w latach 1775–1784 Kanał Dniepr-Bug (…złączenie Muchawca z Prypeciem rzek, a przez nie do morza bałtyckiego przez Wisłę, Bug, Muchawiec, z Muchawca przez Prypeć, Dniepr do czarnego morza…).
Kanał Ogińskiego w Słonimiu w 1935 r. (fot. Biblioteka Narodowa. Poczt.10520)
Kanał Ogińskiego i Promenada w Telechanach (fot. Museum of Family History)
Główną siedzibą Ogińskiego było miasto Słonim, jednak książę często bywał w Pińsku, gdzie miał własny dwór. Ponadto w pobliżu, w miejscowości Telechany nad Kanałem Ogińskiego, funkcjonowała letnia rezydencja hetmana. Niedaleko Telechan znajdował się majątek Honoratyn, w którym mieszkała jego siostra, Honorata Ogińska. Po 1792 roku do pałacu w Honoratynie, w którym istniała niewielka sala teatralna, została przeniesiona ze Słonima szkoła baletowa. Wówczas do tego majątku z Warszawy często przyjeżdżał sam Michał Ogiński, który uczynił go swoją ostatnią rezydencją.
Źródło: historiaposzukaj.pl/wikipedia.org
