359 lat temu, 6 czerwca 1664 roku wojska Rzeczypospolitej dowodzone przez hetmana Michała Paca pokonały wojska moskiewskie nad rzeką Łuczesą pod Witebskiem. W wyniku bitwy chorągwie Rzeczypospolitej Obojga Narodów straciły mniej niż stu żołnierzy, podczas gdy straty Rosjan wyniosły aż 6000 żołnierzy. W ten sposób udało się zdobyć 63 moskiewskie sztandary.
W połowie XVII wieku rozpoczął się burzliwy okres w historii Rzeczypospolitej Obojga Narodów, na który złożyły się takie wydarzenia jak powstanie Chmielnickiego, wojna polsko-rosyjska 1654-1667, potop szwedzki i rokosz Lubomirskiego. Wypełniły one cały okres panowania króla Jana Kazimierza.
Jesienią 1663 roku król polski i książę litewski Jan Kazimierz wyruszył na prawobrzeżną Ukrainę z silnymi oddziałami polskimi i litewskimi, które następnie wkroczyły w styczniu 1664 roku na teren Carstwa Rosyjskiego. Wczesną wiosną 1664 roku część wojsk Rzeczypospolitej pod dowództwem Michała Kazimierza Paca odłączyła się od głównych sił królewskich i ruszyła na północ, aby przeciwdziałać ruchom wojsk moskiewskich pod dowództwem kniazia Iwana Chowańskiego, które operowały we wschodniej części Wielkiego Księstwa Litewskiego zajmując Dubrownę, Orszę, Borysów, Tołoczyn, a następnie rozłożyły się w pobliżu Witebska w oczekiwaniu na żywność i uzupełnienia.
Na początku 1664 roku Michał Kazimierz Pac pobił pod Briańskiem wojska moskiewskie Boratyńskiego, a następnie ruszył przeciwko wojskom moskiewskim przesuwając swoje oddziały ze Staroduba do Mohylewa. Wojska moskiewskie zostały zaatakowane przez wojska Michała Kazimierza Paca i pokonane nad rzeką Łuczesą niedaleko Witebska.
Wojska polsko-litewskie straciły mniej niż stu żołnierzy, zaś Moskale prawie 6 tysięcy. Rzeczpospolita zdobyła także 10 armat i 63 sztandary.
W konsekwencji rosyjskiej porażki został upokorzony kniaź Iwan Chowański, który stracił dowództwo na rzecz Jurija Dołgorukowa.
Źródło: muzhp.pl/wikipedia.org
Ilustracja główna: Bitwa pod Parkanami (obraz Juliusza Kossaka)