Za ekstremistyczne uznano dwa wiersze Wincentego Dunina-Marcinkiewicza, poety doby romantyzmu, który pisał w języku polskim i białoruskim. Prokuratura uznała także za materiał ekstremistyczny przedmowę do zbioru dzieł Dunina-Marcinkiewicza napisaną przez białoruskiego pisarza Jazepa Januszkiewicza.
Mowa tu o wierszach „Wiatry wieją” oraz „Rozmowa starego dziadka”.
Te wiersze weszły do kanonu literatury białoruskiej. Utwory napisane w czasie Powstania Styczniowego, nawołują do walki z rosyjskim imperium.
„Rozmowa starego dziadka” rozpoczyna się słowami napisanymi białoruską łacinką.
Ej, skażycie, dobry ludzi!
Szto heta na świecie budzie?
Czy Boh nie zmiłujetsia nad nami
I daść pahinuć pad Maskalami?
Wincenty Dunin-Marcinkiewicz uważany jest za polsko-białoruskiego poetę. Pisał w obu językach. Urodził się w 1808r. w folwarku Paniuszkiewicze pod Bobrujskiem. Uważany za twórcę białoruskiego teatru. Opera Dunina – Marcinkiewicza “Sielanka”, do której muzykę ułożył Stanisław Moniuszko, jest uznawana za pierwszą operę białoruską. Interesował się kulturą i językiem warstwy chłopskiej Białorusi. Jego najwybitniejszymi dziełami są “Pińska szlachta” i “Hapon”.
Źródło: wb24.org/belsat.eu
