Alfred Izydor Römer urodził się 16 kwietnia 1832 roku w Wilnie. Był polskim malarzem, rzeźbiarzem, medalierem, historykiem sztuki i etnografem, a także brał czynny udział w Powstaniu Styczniowym. Pochodził z rodu Römerów, który przybył w XV wieku z Saksonii i osiadł na dzisiejszej Białorusi. Do jego najważniejszych dzieł należą takie obrazy jak „Chrystus i sierota” oraz „Madonna Pińska”.
Studiował prawo na Uniwersytecie Wileńskim, a malarstwa uczył się prywatnie u Kanutego Rusieckiego. Swoją edukację artystyczną kontynuował w Paryżu pod kierunkiem Antoniego Oleszczyńskiego. Po powrocie do kraju publikował swoje rysunki i grafiki w czasopiśmie „Kłosy”. Uczestniczył także w Powstaniu Styczniowym, po którym został uwięziony w Twierdzy Dyneburskiej.
Portret Römera (autor: Stanisław Jakub Rostworowski)
Po zwolnieniu z więzienia sprzedał swój majątek i wyjechał do Monachium, aby studiować malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Alfreda von Ramberga i Ludwiga von Hagn. Następnie przeniósł się do Włoch, gdzie utrzymywał się z malarstwa portretowego i pejzażowego. Brał udział w wystawach malarstwa w Monachium, Paryżu i Krakowie.
Madonna Pińska, 1894
Chrystus i sierota
W połowie lat siedemdziesiątych XIX wieku powrócił na Wileńszczyznę i od roku 1874 mieszkał w majątku Karolinowo, należącym do jego małżonki hrabiny Wandy Sulistrowskiej. Tam napisał monografię o wyrobie pasów słuckich i zajął się badaniami etnograficznymi. Zgromadził również kolekcję dawnych dokumentów, które później przekazał do muzeum w Krakowie.
Dwór Romerów w Karolinowie na początku XX wieku (źródło: R.Aftanazy “Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej” cz.1, 1992)
Zmarł 24 stycznia 1897 roku w majątku Karolinowo (obecnie w rejonie postawskim na Witebszczyźnie) i został pochowany w kościele Najświętszej Maryi Panny w Trokach.
Źródło: wb24.org/naszapamiec.pl/wikipedia.org
