Ruiny barokowego kościoła i klasztoru bernardynek, które znajdują się na terenie twierdzy brzeskiej, przejdą rewitalizację. W tym roku mija 400 lat od założenia klasztoru w mieście nad Bugiem.

Planowane jest przeprowadzenie konserwacji i restauracji murów ruin kościoła i dawnego klasztoru, które znajdują się dziś na terenie umocnienia wołyńskiego twierdzy brzeskiej.

Rekonstrukcja kościoła bernardynek w Brześciu (autor: A. Nevar/radzima.org)

Jak poinformował starszy inspektor ds. kultury w Wydziale Kultury Brzeskiego Komitetu Wykonawczego, Władimir Terlecki, w budynku po konserwacji pojawią się dwie sale, w których może powstać ekspozycja muzealna.

Rozmowy o renowacji tego zabytku trwają od dawna. Jednak nie udało się znaleźć inwestora, który podjąłby się odbudowy półzrujnowanego XVII-wiecznego klasztoru, znajdującego się na obrzeżach miasta.

Pozostałości po klasztorze bernardynek (fot. K.Shastouski/radzima.org)

Obecnie opiekę nad obiektem sprawuje Wydział Kultury Brzeskiego Miejskiego Komitetu Wykonawczego. Staraniem Miejskiego Zarządu Usług Komunalnych uporządkowano przylegający teren. Pracownicy Ministerstwa ds. Sytuacji Nadzwyczajnych usunęli drzewa i inną roślinność z uszkodzonego piętra klasztoru.

Sprawa ruszyła z miejsca w lipcu 2020 roku, kiedy Ministerstwo Kultury poparło propozycję władz miejskich, aby przeprowadzić szczegółową ocenę stanu technicznego, którą wykonali specjaliści z Brzeskiego Państwowego Uniwersytetu Technicznego.

Klasztor bernardynek w Brześciu został założony przez Bazyla i Teresę Kopciów w 1624 roku, dokładnie 400 lat temu. Wtedy był całkowicie drewniany. W tym samym czasie obok klasztoru żeńskiego rozpoczęto budowę kamiennego klasztoru męskiego przy wsparciu finansowym kanclerza Lwa Sapiehy.

Kościół Niepokalanego Poczęcia NMP i klasztor bernardynek. Makieta kompleksu w Muzeum Historii Miasta (fot. radzima.org)

W latach 1720-tych na miejscu drewnianego kościoła i żeńskiego klasztoru rozpoczęto budowę kamiennej świątyni, którą zaprojektowali architekci B. Mazurkiewicz i A. Dowgiałło. Została ona ukończona dopiero w 1750 roku i konsekrowana pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. W 1781 roku obok kościoła wzniesiono kamienny budynek klasztorny.

Klasztory razem tworzyły unikalny zespół architektoniczny, przez który przechodziła jedna z głównych dróg Brześcia, prowadząca na Wołyń.

Kompleks na mapie Brześcia z 1823 r. (fot. I. Ławrowska/radzima.org)

Po powstaniu listopadowym carskie władze zlikwidowały wszystkie katolickie zakony, które wspierały powstańców. Prawie równocześnie z tym rozpoczęto budowę twierdzy brzeskiej, w związku z czym zburzono historyczne centrum miasta, a najbardziej solidne budynki kamienne – kościoły i klasztory – dostosowano do nowych potrzeb.

W ten sposób klasztor bernardynek został zamieniony na szpital, przez co kościół i budynki mieszkalne przebudowano nie do poznania w stylu „koszarowego” klasycyzmu rosyjskiego. Podobny los spotkał sąsiedni męski klasztor, który przekształcono na siedzibę korpusu kadetów.

Kościół i klasztor bernardynek przed i po przekształceniu na szpital (fot. deletant)

Kompleks najbardziej ucierpiał podczas I wojny światowej, kiedy w 1915 roku wojska rosyjskie wycofywały się z Brześcia Litewskiego. Budynek byłego kościoła całkowicie spłonął.

W czasach II Rzeczypospolitej kościół odbudowano, który służył jako kaplica szpitalna.

Ruiny przebudowanego kościoła przy dawnym klasztorze bernardyńskim. Lata 30. (fot. wikipedia.org)

Do dziś zachowały się zdewastowane budynki klasztoru, po wojnie wykorzystywane do celów gospodarczych.

Źródło: wb24.org/nashaniva.com/radzima.org

Wysyłam
Ocena czytelników
0 (0 głosów)