253 lata temu, 6 września 1771 roku, pod Antopolem, w pobliżu Kobrynia na terenie dzisiejszej Białorusi, konfederaci barscy rozbili silny oddział wojsk rosyjskich. Potyczka ta była istotnym epizodem konfederacji barskiej – jednego z najważniejszych zrywów zbrojnych polskiej szlachty w XVIII wieku, mającego na celu obronę suwerenności Rzeczypospolitej i wolności religijnych.
Krzyż konfederacji barskiej (fot. Maciej Szczepańczyk/wikipedia.org)
Konfederat barski (fot. archiwum.krakow.pl)
Starcie pod Antopolem było efektem działań dywizji jazdy konfederackiej dowodzonej przez hetmana wielkiego litewskiego Michała Kazimierza Ogińskiego. Oddział liczący około 2000 kawalerzystów, wspierany przez artylerię, uderzył niespodziewanie na siły rosyjskie, które zostały całkowicie rozbite. Dzięki dobrze przygotowanemu atakowi konfederaci odnieśli jedno ze swoich spektakularnych zwycięstw.
Zaścianek szlachecki Antopol na rysunku Napoleona Ordy (źródło: Muzeum Narodowe w Krakowie. MNK III-r.a-4312)
Cerkiew Zmartwychwstania Pańskiego z kolumną Konstytucji 3 maja (fot. wikipedia.org)
Konfederacja barska, zawiązana 29 lutego 1768 roku w Barze na Podolu, początkowo miała charakter religijny – jej celem była obrona wiary katolickiej i wolności szlacheckich. Z czasem jednak przekształciła się w ruch zbrojny, skierowany przeciwko królowi Stanisławowi Augustowi Poniatowskiemu, który w kręgach niepodległościowych był postrzegany jako zbyt uległy wobec Rosji. Pomimo licznych sukcesów, konfederacja zakończyła się klęską, a jej konsekwencją był I rozbiór Polski w 1772 roku.
Kresowiak
Polskie media odgrywają ważną rolę w utrzymaniu tożsamości narodowej Polaków na Białorusi. Niestety, z powodu ciągłego niedofinansowania dalsze funkcjonowanie portalu jest poważnie zagrożone. Abyśmy mogli kontynuować naszą misję, potrzebujemy Państwa wsparcia.
