W sierpniu w pałacu Pusłowskich w Słonimiu rozpoczął się remont. Zerwano stary asfalt przed budynkiem i ustawiono rusztowania. We wrześniu mieszkańcy Słonimia zauważyli, że zniknęła wizytówka posiadłości — rzeźby lwów, które stały przy wejściu.
Plac budowy wokół posiadłości został ogrodzony, a na terenie pojawiły się materiały budowlane. Usunięto asfalt przed budynkiem. W sierpniu rozpoczęto renowację dachu, a także planowano przemalować fasady.
We wrześniu mieszkańcy zauważyli, że rzeźby lwów zostały przeniesione, jednak miejscowe władze zapewniły, że wrócą na swoje miejsce. Wazy, znajdujące się obok lwów, na razie pozostają nietknięte.
Nie wiadomo jeszcze, co będzie się mieścić w budynku po zakończeniu rekonstrukcji. Czytelnicy kanału telegramowego „Spadczyna” spekulują, że może tam powstać Urząd Stanu Cywilnego (ZAGS).
W 2023 roku posiadłości nadano status zabytku historyczno-kulturowego drugiej kategorii. Od tego czasu w strefie ochronnej zabroniono prowadzenia prac remontowo-restauracyjnych bez odpowiednich zezwoleń, wycinania drzew oraz umieszczania reklam zewnętrznych, które mogłyby wpłynąć na wizualny odbiór historycznego zabytku.
W tym samym czasie rzeźby lwów i wazy zostały objęte specjalną ochroną.
Dawny majątek Albertyn, obecnie znajdujący się w granicach Słonimia, ma bogatą historię. Pierwotnie znany jako Szydłowice, w XVI i XVII wieku należał do Sapiehów, później przeszedł w ręce Brzostowskich, a w 1809 roku został zakupiony przez Pusłowskich.
Majątek pozostawał w rękach rodziny Pusłowskich do 1939 roku. W tym czasie Pusłowscy rozwinęli zakłady przemysłowe, głównie sukiennicze, co sprawiło, że Albertyn stał się przemysłowym przedmieściem Słonimia. W okresie II Rzeczypospolitej właściciele oddali część rezydencji na potrzeby misji jezuickiej.
Późnoklasycystyczny pałac został zbudowany przez hrabiego Władysława Pusłowskiego w pierwszej połowie XIX wieku nad brzegiem stawu utworzonego na rzece Issie. Przy budowie pałacu wykorzystano budynek dawnego zajazdu, który przebudowano, dobudowując jednocześnie pod kątem prostym nowe, reprezentacyjne skrzydło. Po zniszczeniach II wojny światowej pałac został odbudowany i przebudowany.
Źródło: wb24.org, hrodna.life, G. Rąkowski, „Ilustrowany przewodnik po zabytkach kultury na Białorusi”, 1997