W zespole zamkowym w Mirze na dawnej Nowogródczyźnie trwa renowacja włoskiego parku z końca XVI — początku XVII wieku, donosi kanał telegramowy „Spadczyna”.
Z historycznych źródeł XVIII wieku wiadomo, że park składał się z 25 kwadratów, a w nim uprawiano drzewa owocowe, warzywa i zioła. Pracownicy muzeum zwrócili się do architektów krajobrazu z Włoch, którzy udzielili szczegółowych konsultacji na temat gatunków roślin charakterystycznych dla włoskiego ogrodu.
Budowę zamku w Mirze rozpoczęto w XV wieku z inicjatywy marszałka litewskiego Jerzego Iwanowicza Ilinicza. Zamek wzniesiono w stylu gotyckim, z dziedzińcem otoczonym pięcioma wieżami. W XVI wieku rezydencja przeszła w ręce rodu Radziwiłłów, którzy przebudowali zamek, dodając nowe pomieszczenia i nadając fasadom styl renesansowy z wapiennymi zdobieniami.
XVII wiek był dla zamku okresem trudnym z powodu okupacji przez wojska Bogusława Radziwiłła sprzymierzonego ze Szwecją oraz zniszczeń dokonanych przez wojska moskiewskie. W 1660 roku, w czasie wojny polsko – rosyjskiej, zamek zajął Samuel Kmicic (jego postać była inspiracją dla Henryka Sienkiewicza, autora powieści „Potop”). W 1792 roku powstańcy kościuszkowscy stoczyli tu zaciętą bitwę z wojskami rosyjskimi.
Na początku XIX wieku zamek zamieszkała Stefania Radziwiłłówna z mężem Ludwigiem Wittgensteinem. Wnuk pary szlacheckiej zdecydował się sprzedać zespół zamkowy. Podczas II wojny światowej Niemcy utworzyli tam getto, co pogorszyło jego stan.
Ze względu na burzliwą historię i częste zmiany właścicieli, zamek w Mirze ulegał licznym przebudowom. W XVII wieku otoczono go fosą zasilaną wodami pobliskiej rzeki. Po trwającej blisko 20 lat renowacji, zakończonej w 2011 roku, zamek odzyskał swój dawny blask.
Obecnie zamek jest siedzibą filii Narodowego Muzeum Sztuki Białorusi, w której zgromadzono cenne eksponaty. Dodatkowo pełni funkcję hotelu z 14 pokojami, restauracją oraz salami konferencyjnymi.
Kresowiak