140 lat temu, w 1885 roku, zmarł Antoni Edward Odyniec – pochodzący z ziemi oszmiańskiej poeta, tłumacz, pamiętnikarz i filareta. Największy rozgłos przyniosły mu „Listy z podróży”, w których relacjonował swoją podróż po Europie w towarzystwie przyjaciela, Adama Mickiewicza.

Folwark w Giejstunach na rysunku Napoleona Ordy z 1875 roku
Odyniec zasłynął jako poeta, pamiętnikarz i tłumacz. Jego najbardziej znane dzieło, „Pieśń Filaretów”, napisane w 1824 roku, stało się manifestem młodego pokolenia intelektualistów dążących do odrodzenia narodowego. Wkrótce potem, jego pierwszy zbiór utworów, opublikowany w 1825 roku, przyniósł mu sławę i uznanie.

Antoni Edward Odyniec
Jego życie było podróżą – dosłownie i w przenośni. Odyniec mieszkał w Warszawie, Dreźnie, podróżował z Mickiewiczem po Europie, a swoje wrażenia z podróży zawarł w „Listach z podróży”. Te barwne opowieści stały się cennym świadectwem epoki.

“Listy z podróży” 1937 r. (fot. tezeusz.pl)
W latach 1837-1866 Odyniec wrócił do Wilna, gdzie pracował nad „Encyklopedią Powszechną” Glücksberga i współtworzył „Kurier Wileński”. Nie zaniedbał także swojej pasji – tłumaczenia, pisania artykułów, wierszy i dramatów, wśród których znalazły się „Felicyta” i „Barbara Radziwiłłówna”.

Grób Antoniego Edwarda Odyńca na cmentarzu Powązkowskim (fot. wikipedia.org)
W 1866 roku Odyniec przeniósł się do Warszawy, gdzie wydał swoje „Listy z podróży” oraz „Wspomnienia z przeszłości, opowiadane Deotymie”. Tam też zakończył swój żywot i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim.
Oprac. na podst. paryskiesalonyromantykow.pl, wikipedia.org
Fot. Polskie Radio/grafika na podstawie zasobów domeny publicznej (Polona.pl, wikimedia)