188 lat temu, 17 lutego 1837 roku, w majątku Lady na ziemi mińskiej przyszedł na świat Konstanty Jelski – wybitny polski przyrodnik i podróżnik drugiej połowy XIX wieku, znany z badań nad Ameryką Południową. Jego prace odegrały kluczową rolę w poznaniu tamtejszej fauny i flory, a zebrane przez niego okazy z Gujany Francuskiej i Peru wzbogaciły kolekcje największych muzeów historii naturalnej na świecie. Dzięki jego odkryciom wielu naukowców mogło opracować nowe analizy i publikacje przyrodnicze.
Jelski urodził się w rodzinie Michała i Klotyldy z Moniuszków. Po ukończeniu gimnazjum w Mińsku rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Moskiewskim, jednak szybko przeniósł się na Uniwersytet Kijowski, gdzie studiował nauki przyrodnicze. W 1860 roku uzyskał stopień kandydata nauk przyrodniczych, a dwa lata później tytuł magistra.
Konstanty Jelski (fot. rcin.org.pl)
W latach 1865–1871 Jelski prowadził badania w Gujanie Francuskiej i Peru, zbierając liczne okazy fauny i flory. Jego kolekcje trafiły do najważniejszych muzeów historii naturalnej na świecie, stając się podstawą wielu opracowań naukowych. W latach 1873–1878 pełnił funkcję kustosza muzeum Antonio Raimondiego w Limie. Po powrocie do Polski w 1880 roku objął stanowisko kustosza w Dziale Historii Naturalnej Akademii Umiejętności w Krakowie.
Pakarana Branickiego, odkryta i nazwana przez Konstantego Jelskiego (źródło: histmag.org)
W 1883 roku Jelski poślubił Helenę z domu Korsak. Mieli czworo dzieci, z których dwoje zmarło w młodym wieku, a pozostała dwójka zginęła w 1939 roku z rąk Sowietów. Konstanty Jelski zmarł 26 listopada 1896 roku w Krakowie i został pochowany na cmentarzu Rakowickim.
Kresowiak
