94 lata temu, 1 maja 1931 roku, w Wilnie urodziła się Elwira Seroczyńska (z domu Potapowicz) – jedna z najwybitniejszych polskich łyżwiarek szybkich w historii, srebrna medalistka olimpijska, mistrzyni świata i zasłużona trenerka.
Choć życie rzucało ją w różne zakątki Polski, Elwira Seroczyńska zawsze z dumą wspominała swoje wileńskie korzenie. To tam spędziła dzieciństwo, a sportowy talent zaczęła rozwijać dopiero po wojnie, już jako nastolatka. Prawdziwa kariera rozpoczęła się w latach 50., gdy zaczęła regularnie startować w zawodach krajowych i międzynarodowych, reprezentując barwy Polski.
Elwira Seroczyńska (fot. x.com/MuzeumSportu)
Jej największym sukcesem był srebrny medal na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Squaw Valley w 1960 roku, w biegu na 1500 metrów. Był to pierwszy w historii medal olimpijski zdobyty przez polską łyżwiarkę szybką. Rok później zdobyła złoty medal mistrzostw świata w wieloboju sprinterskim, potwierdzając swoją klasę i nieprzeciętny talent.
21.02.1960 r. – w rozgrywanym w czasie Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Squaw Valley biegu łyżwiarskim na 1 500 metrów kobiet na podium stanęły dwie Polki:
– Elwira Seroczyńska zdobyła medal srebrny,
– Helena Pilejczyk zdobyła medal brązowy. pic.twitter.com/902jOqAKdo— Historia Fotografią Pisana (@Jan34733995) February 21, 2021
Po zakończeniu kariery zawodniczej nie porzuciła sportu – została trenerką i działaczką sportową, wspierając kolejne pokolenia łyżwiarek. Elwira Seroczyńska zmarła w 2004 roku w Londynie; została pochowana na Wojskowych Powązkach w Warszawie.
