Na cmentarzu w Radoszkowiczach w obwodzie mińskim odnowiono grób Jerzego Laskarysa – poety, publicysty i bohatera powstania styczniowego. Przez lata nagrobek był przewrócony i porośnięty chwastami.
Dzięki zaangażowaniu grupy entuzjastów oraz wsparciu miejscowych parafian udało się uporządkować stary cmentarz i podnieść ciężki, ważący około 700 kg pomnik. W trakcie prac odkryto, że Jerzy Laskarys i jego żona Antonina mają dwa nagrobki – starszy, skromny kamień z inskrypcją oraz późniejszy, bardziej okazały pomnik z czarnego kamienia, wykonany w mińskiej pracowni Grudona.
Tak wyglądał grób Laskarysów wcześniej (Foto: yozas-gubka.livejournal.com)
Przewrócony nagrobek Laskarysów (fot. społeczność „Zapomniany Cmentarz”)
Odnawianie pomnika (fot. media społecznościowe)
Nowy i stary nagrobek Laskarysów w Radoszkowiczach (fot. media społecznościowe)
Jerzy Laskarys urodził się w 1828 roku na Wileńszczyźnie. Pochodził z rodu wywodzącego się z Bizancjum, którego przedstawiciele zasiadali na tronie Cesarstwa Nicejskiego. Kształcił się w Wileńskim Instytucie Szlacheckim, gdzie zaprzyjaźnił się z Zygmuntem Czechowiczem, przyszłym współpracownikiem Konstantego Kalinowskiego. Następnie studiował literaturę w Petersburgu. Po powrocie do Wilna współpracował z różnymi wydawnictwami, m.in. z popularnym czasopismem „Tygodnik Ilustrowany”, a także utrzymywał kontakty z ważnymi osobistościami świata kultury, m.in. z Syrokomlą i Moniuszką.
Jerzy Laskarys
Uczestniczył w powstaniu styczniowym, brał udział w wyprawie Zygmunta Sierakowskiego na Kurlandię. Po powstaniu wyemigrował do Francji, mieszkał m.in. w Paryżu, gdzie nadal wydawał wiersze i inne prace literackie. W 1872 roku Laskarys przeniósł się do Warszawy, następnie do Bobrujska. Ostatecznie – najprawdopodobniej za namową swojego przyjaciela Zygmunta Czechowicza, który w 1870 roku półlegalnie wrócił na Białoruś po zesłaniu na katorgę – osiedlił się w Dowborowie pod Radoszkowiczami.
„Bocian Wileński”, jak podpisywał się Laskarys, również na nowym miejscu zajmował się działalnością literacką, przesyłając swoje utwory do warszawskich wydawnictw.
Tytułowa strona książki „Pamiątki starego szlachcica”, napisanej przez Jerzego Laskarysa w 1883 roku, w „radoszkowickim” okresie twórczości (Foto: onebid.pl)
Poeta zmarł 21 czerwca 1888 roku, a nieco ponad miesiąc później odeszła także jego żona Antonina. Na ich grobie na cmentarzu w Radoszkowiczach postawiono wspólny nagrobek, a później – jeszcze jeden, bardziej okazały.
Oprac. na podst. nashaniva.com, wikipedia.org
