Сёння католікі адзначаюць урачыстасць Езуса Хрыста, Валадара Сусвету. Ён абвяшчае надыходзячы Адвэнт.
Урачыстасць Хрыста Валадара ўвёў у літургію папа Пій ХІ энцыклікай Quas Primas ад 11 снежня 1925 г. напрыканцы юбілейнага года. Затым загадаў, каб ва ўсіх касцёлах у гэты дзень пасля галоўнага набажэнства перад выстаўленнем Найсвяцейшага Сакрамэнту была адмоўлена літанія да Найсвяцейшага Сэрца Езуса і акт прысвячэння чалавечага роду Найсвяцейшаму Сэрцу. Першапачаткова ўрачыстасць адзначалася ў апошнюю нядзелю кастрычніка; саборная рэформа перанесла сваю дату на апошнюю нядзелю літургічнага года. Пій XI, абгрунтоўваючы сваё рашэнне, пісаў:
З даўніх часоў паўсюдна называлі Хрыста Валадаром у пераносным сэнсе гэтага слова з-за найвышэйшай ступені годнасці, якой Ён папярэднічае і пераўзыходзіць усе стварэнні. Такім чынам, мы гаворым, што Хрыстос валадарыць у розумах людзей не столькі дзякуючы глыбіні розуму і шырыні Яго пазнання, колькі таму, што Ён сам з’яўляецца праўдай, і людзі павінны чэрпаць праўду з Яго і паслухмяна яе прымаць; Мы таксама гаворым, што Хрыстос валадарыць у чалавечай волі, таму што ў Ім не толькі бездакорная чалавечая воля цалкам і з усёй паслухмянасцю адпавядае найсвяцейшай Божай волі, але таксама таму, што Хрыстос сваімі натхненнямі так уплывае на нашу свабодную волю, што мы здольныя да самых высакародных рэчаў. Нарэшце, мы прызнаем Хрыста Каралём сэрцаў за Яго «любоў, якая пераўзыходзіць навуку», а таксама за лагоднасць і мiласэрнасць якімі прыцягваюцца душы. Бо ніводнага чалавека не любілі і не будуць так любіць усе народы, як Езуса Хрыста.
Але калі мы паглядзім на гэтае пытанне глыбей, то ўбачым, што ва ўласным сэнсе слова імя і ўлада караля павінны быць прыпісаны Хрысту як Чалавеку, бо можна сказаць, што толькі Хрыстос як Чалавек атрымаў ад Айца «ўладу, гонар і Валадарства»; Бо Хрыстос, як Слова Божае, будучы адзінасутным з Айцом, мае з Айцом усё агульнае, а значыць, таксама найвышэйшае і неабмежаванае панаванне над усімі стварэннямі.
Гэтая цырымонія заклікана даць нам зразумець, што Хрыстос з’яўляецца Валадаром усяго стварэння – сусвету. Яго праўленне не вынікае з нейкіх дасягненняў, з абрання або з заваявання гэтай годнасці. Ён Цар, таму што Ён Богачалавек, Творца і Адкупіцель. Таму ён мае абсалютную ўладу. Бог не толькі стварыў свет, але працягвае ствараць і кіраваць ім. Валадарства Езуса – гэта нешта зусім іншае, чым усе зямныя валадарствы. Гэта адносіцца да ўсіх народаў, усіх месцаў і ўсіх часоў. Яно ўжо існуе ў Касцёле, хоць яшчэ не выканана ў поўнай меры.
Крынiца: brewiarz.pl