У канцы красавіка 1944 года атрад маёра Яна Піўніка «Пaнурага» прадпрыняў гераічную спробу адбіць Шчучын на Навагрудчыне (цяпер Гродзенская вобласць). У выніку бою атрад страціў каля 30 чалавек.
Вясной 1944 г. на Навагрудчыне пачалося фарміраванне VII батальёна 77-га палка Арміі Краёвай. У пачатку красавіка яе камандзірам стаў ціхацемны паручнік Ян Піўнік «Пануры». Для ўмацавання нарастаючага складу падраздзялення неабходна было атрымаць патрэбную колькасць зброі і боепрыпасаў.
Шчучынскія партызаны паступова нарошчвалі свае рэсурсы, удзельнічаючы ў пераможных сутычках або нападаючы на невялікія фарпосты. Аднак патрабавалася больш відовішчная акцыя і атрыманне дадатковай зброі (спадзяваліся, што ўдасцца атрымаець больш за 300 вінтовак і значную колькасць боепрыпасаў і гранат).
План наступу на горад быў распрацаваны яшчэ да прыезду «Панурага» на Навагрудчыну. Галоўнай мэтай акцыі стаў будынак нямецкай жандармерыі. Палякі павінны былі яго кантраляваць і забраць зброю і амуніцыю. Планаваўся таксама напад на штаб СД у Шчучыне з мэтай атрымання спісу яго даносчыкаў. Да адступаючых партызан павінны былі таксама далучыцца прадстаўнікі беларускай паліцыі, якія сімпатызавалі польскаму падполлю. Напад адбыўся 29 красавіка. На жаль, так склаліся абставіны, што план не быў рэалізаваны, і ўся аперацыя скончылася разгромам салдат 7-га батальёна. Немцам аб аперацыi паведамілі раней, і Армія Краёвая страціла каля 30 чалавек.
Жаўнеры Арміі Краёвай на Шчучыншчыне (фота Karta)
Прысяга жаўнераў 2-й роты 7-га батальёна 77-га пяхотнага палка Арміі Краёвай, фота: Wikimedia Commons
