Сёння свой цудоўны юбілей – стагоддзе – святкуе незвычайная полька з Пінска, сібірачка, Яніна Шастакоўская. Спадарыня Яніна з’яўляецца аўтарам кніг “З гісторыі Рачной флатыліі ваенна-марскіх сіл у Пінску” і “Маё жыццё ў Пінску, Алтайскім краі і Варшаве”, апошнюю з якіх яна выпусціла маючы 97 гадоў.
Жыхарка Пінска, якая адзначае свой стогадовы юбілей, перажыла пекла ссылкi ў Сібір. Будучы ўсяго толькі 17-гадовай дзяўчынай, разам з маці і сястрой Аленай, яна была адпраўлена ў Алтайскі край. Там ёй давялося перажыць мноства цяжкасцей і няволю, але яна не здалася і старалася захаваць сваю польскую ідэнтычнасць і веру.
“У Пiнску Лянкевiчы не былі шчаслівыя. Адам і Ева даволі хутка набылі вялiкую гаспадарку і даволі шматлікае нашчадства, але няшчасці пачалі хутка абвальвацца на сям’ю. Спачатку смерць бацькі. Затым сышлі двое дзяцей. Вайна. Адзін з сыноў трапляе ў рукі НКУС, а тры жанчыны – маці, Яніна і Алена – адпраўляюцца ў сібірскае выгнанне. Іх дарога ляжала ў Алтайскі край, у драўляную хатку ў калгасе “Луговик”, – чытаем у фрагменце ўспамінаў сям’і Лянкевіч, апублікаваных у альбоме “Жанчына Сібіры. Права на памяць”.
Пасля вайны яна вярнулася ў родны Пінск, дзе выйшла замуж за Барыса Шастакоўскага, былога нямецкага ваеннапалоннага і юрыста. Разам яны пераехалі ў Варшаву, дзе спадарыня Яніна працавала галоўным бухгалтарам і кантралёрам.
Яніна Шастакоўская шмат гадоў актыўна ўдзельнічала ў дзейнасці Саюза сібіракоў і Варшаўскага Катынскага Сямейства. Да таго ж, яна – аўтар дзвюх кніг: “З гісторыі рачной флатыліі ваенна-марскіх сіл у Пінску” і “Маё жыццё ў Пінску, Алтайскім краі і Варшаве”, а таксама мноства даследаванняў, дакладаў і артыкулаў на тэму лёсу сібіракоў. За сваю грамадскую і патрыятычную дзейнасць яна была ўзнагароджана многімі медалямі і дыпломамі, уключаючы Кавалерскі крыж Адраджэння Польшчы, Залаты медаль “Апякун месцаў нацыянальнай памяці”, Крыж Сібірскага выгнанніка і медаль “Pro Patria”.
Крыніца: wb24, legionowo.pl, facebook.com/EchaPolesia
Fot. facebook.com/EchaPolesia
