У гэтым месяцы спаўняецца сто гадоў з моманту здабыцця рэліквій святога Андрэя Баболі з Масквы, дзе іх экспанавалі бальшавікі ў музеі як “экспанат, які ілюструе рэлігійны фанатызм”. Святы Андрэй Баболя, званы апосталам Палесся, прызнаны ў касцёле патронам Польшчы.
Для выканання місіі па перадачы мошчаў мучаніка былі выбраны, па асабістым указанні папы Пія XI, два амерыканскія езуіты, а. Эдмунд Уолш і а. Луіс Галахер
Раней, як вынікае са сведчання самога Пія XI, маршал Юзаф Пілсудскі спрабаваў вярнуць рэліквіі і нават планаваў наступленне на Полацк, каб забраць труну з целам блажэннага, але перашкодай сталі знешнія абставіны.
Святы Андрэй Баболя
Пасля падзелу Рэчы Паспалітай і ліквідацыі ордэна езуітаў касцёл езуітаў у Пінску быў забраны праваслаўнымі базыльянамі. У 1808 годзе рэліквіі святога Андрэя Баболі перанеслі ў Полацк, дзе яны былі змешчаны ў касцёле святой Кацярыны. Рэліквіі былі аб’ектам культу не толькі сярод каталікоў, але і сярод праваслаўных, што выклікала неспакой расійскіх уладаў. У 1866 годзе ў Полацк была нават паслана спецыяльная камісія, але адбыўся інцыдэнт, у якім цэгла параніла аднаго з чыноўнікаў, і інспектары, якія пераканаліся, што гэта было ўмяшанне блажэннага Баболі, хутка пакінулі Полацк і больш туды не вярнуліся. Аднак сапраўднай пагрозай для рэліквій стаў прыход да ўлады ў Расіі бязбожнага бальшавізму ў 1917 годзе.
Першыя спробы апаганьвання былі зроблены ўжо ў 1919 годзе, але яны скончыліся няўдачай з-за рашучай пазіцыі, у тым ліку арцыбіскупа Яна Цепляка і мясцовых каталікоў. Праз тры гады была зроблена яшчэ адна спроба праверыць рэліквіі і даказаць “каталіцкім грамадзянам, што духавенства трымае іх ва ўладзе рэлігійнага падману”. 23 чэрвеня 1922 года касцёл быў акружаны салдатамі. Бальшавікі хацелі даказаць, што цела блажэннага Андрэя не раскладаецца. Бальшавіцкія чыноўнікі ў суправаджэнні салдат адкрылі труну і кінулі цела блажэннага Андрэя на зямлю. Да здзіўлення прысутных блюзнераў, яно не рассыпалася, і адзін з іх нават сказаў: “Дзіўна, што яно так добра захавалася”. У той час як у адказ на такое блюзнерства ў касцёле была праведзена пакаянная служба, а арцыбіскуп Цепляк звярнуўся да вышэйшых бальшавіцкіх уладаў. Аднак гэта не прывяло да выніку, і 20 ліпеня 1922 года ў касцёл ўварваліся бальшавікі, збіваючы і забіваючы вернікаў і вывозячы рэліквіі ў Маскву, дзе іх выставілі ў будынку Гігіенічнай Выставы Наркамздара.
Мошчы святога ў санктуарыі св. Баболi ў Варшаве (фота: wikipedia.org)
Рэальная магчымасць вярнуць рэліквіі з’явілася толькі ўвосень 1922 года, калі пасля пяці гадоў кіравання бальшавікоў у Савецкім Саюзе пачаўся голад. У гэты крытычны момант падтрымка для паміраючых рускіх прыйшла, у тым ліку, ад Папы Пія XI. У такой сітуацыі – дзякуючы заслугам Папскай Выратавальнай Камісіі – бальшавікі добразычліва адказалі на просьбу Святога Айца Пія XI аб перадачы рэліквій. Праз год два прадстаўнікі Папскай Камісіі, езуіты Эдмунд Уолш і Леанард Галахер, атрымалі рэліквіі ад бальшавікоў. Аднак Саветы не далі згоды на іх перавозку не толькі на тэрыторыю Польшчы, але нават праз яе тэрыторыю. У канчатковым выніку мошчы блажэннага Андрэя Баболі праз Адэсу і Канстанцінопаль трапілі ў Рым 1 лістапада 1923 года. Іх змясцілі ў базіліку святога Пятра ў Ватыкане, і ў маі 1924 года Святы Айцец перадаў цела езуіцкаму касцёлу дэль Джэзу.
На падст. bobola.jezuici.pl, bobolamarciszow.pl, opoka.org.pl
