W nocy z 23 na 24 czerwca 1941 r. funkcjonariusze NKWD dokonali zbrodni na obywatelach polskich przetrzymywanych w więzieniach w Dubnie i Oszmianie oraz w areszcie w Sądowej Wiszni.
W połowie 1941 roku, na terenach Polski okupowanych przez ZSRR, działało 46 więzień oraz możliwie setki aresztów. Według dokumentów znalezionych w archiwach sowieckich, liczba więźniów w więzieniach kresowych na dzień 10 czerwca 1941 roku wynosiła 39 847 osób. Historyk Bogdan Musiał ocenia, że 22 czerwca 1941 roku liczba więźniów w więzieniach i aresztach na Kresach Wschodnich mogła osiągnąć około 40–50 tysięcy. Jest prawdopodobne, że ta liczba wzrosła w następnych dniach.
Po rozpoczęciu inwazji niemieckiej, NKWD przystąpiło do masowych aresztowań rzeczywistych i domniemanych przeciwników władzy sowieckiej. Wielu z tych zatrzymanych nie było rejestrowanych w oficjalnych spisach więziennych.
W nocy z 23 na 24 czerwca 1941 r. funkcjonariusze NKWD rozpoczęli masakrę osób przetrzymywanych w więzieniach w Dubnie i Oszmianie oraz w areszcie w Sądowej Wiszni. W masakrach więziennych dokonanych latem 1941 r. przez Sowietów zginęło kilkadziesiąt tysięcy obywateli polskich. pic.twitter.com/KTSNtKUE1J
— Wojskowe Biuro Historyczne (@WBH_2016) June 24, 2022
Źródło: @WBH_2016/Twitter, wikipedia.org
Grafika: Kadr z filmu IPN “Niezwyciężeni”
